De mentale last in beeld

De mentale last in beeld

Mantelzorg is niet altijd zichtbaar. Het speelt zich af tussen werkvergaderingen, ziekenhuisbezoeken en slapeloze nachten. En hoewel mantelzorg vaak begint uit liefde, verandert het voor veel mensen langzaam in een toestand van permanente waakzaamheid. Je staat altijd 'aan'.

Wat begint als helpen, eindigt soms als overleven. Het zenuwstelsel raakt overbelast, het lichaam raakt uitgeput, en je gevoel van eigenwaarde brokkelt af. Niet omdat mantelzorgers zwak zijn – maar omdat ze structureel te veel dragen, te vaak in hun eentje.

Uit onderzoek blijkt:

• 1 op de 5 mantelzorgers voelt zich (zwaar) overbelast (Ecorys, 2019)

• 460.000 mantelzorgers ervaren gezondheidsklachten door langdurige stress (Ecorys, 2019)

• Bijna de helft van de mantelzorgers de zorgsituatie nooit kan loslaten (Ecorys,2019)

Toch zoeken veel mantelzorgers geen hulp.

Psychologische mechanismen die onder andere onder druk staan:

• Oververantwoordelijkheid: denken dat alles op jou neerkomt

• Zelfopoffering: je eigen behoeften niet meer voelen en die van de ander voorop stellen

• Chronische stress: altijd alert zijn, zelfs in rust

Wil je als mantelzorger voorkomen dat je opbrandt, dan is het cruciaal deze patronen te herkennen. Maar minstens zo belangrijk is het dat beleid, zorgprofessionals en werkgevers deze mechanismen ook erkennen.

👉 In blog 2 van deze week lees je de verhalen van Petra en Ahmed – twee mantelzorgers die ieder op hun eigen manier geconfronteerd worden met de stille uitputting van zorgen.